Край лясны чабору, мяты,
Іслач дзе бяжыць за гай,
Край пагоркамі стракаты –
Налібоцкі родны край!..
Тут, на бойкім раздарожжы,
Шмат гадоў таму назад
Вырас слаўны і прыгожы
Горад з назваю Валожын,–
Горад-казка, горад-сад.
Ім валодалі вяльможы,
А цяпер – працоўны люд,
Любіць кожны свой Валожын,
Хто радзіўся, вырас тут.
Кожны славу яму множа,
Хто працоўны мае плён.
Прачынаецца Валожын
Пад царкоўны перазвон.
Б’юць званы на раздарожжы,
Б’юць, як шмат гадоў назад, −
Не старэе наш Валожын,
Не прыйшоў у заняпад!..
Край − паэтамі апеты, –
Дзе ні глянеш – прыгажосць!..
Ёсць у нас свае паэты
І майстры мастацтваў ёсць.
Край на таленты багаты,
Маем што мы паказаць.
У нас хлопцы і дзяўчаты
Добра ўмеюць працаваць…
(А яшчэ, скажу, у свята
Любяць гожа
заспяваць!..)
Госць у хату завітае –
Рады госцю мы заўжды,
Хлебам-соллю прывітаем
Ад імя ўсёй грамады.
Абагрэем – заначуе
Госць шаноўны на куце,
Песню звонкую пачуе,
Што не чуў ён анідзе!..
Малады ды не жанаты?
Мілавідных шмат дзяўчат.
Галі, Гэлі ды Агаты –
Вам падыдуць акурат!..
Не мінайце край прыгожы,
Край гасцінны... так і знай.
Прыязджайце ў наш Валожын
(Разгавецца дапаможам),
Не мінайце дзіўны край!..
|
|
